Böylesine olağanüstü bir yılın sonunu getirebilmek, atlattığımız badirelerden kıymetli dersler çıkardığımız anlamına da gelmeli. İşte bu yüzden 2021’e en faydalı hazırlık olacağını düşünerek, 2020’den naçizane öğrendiklerimi özetlemeye çalışacağım.

Yapılması gerekenler bilmediğimiz çözümler değil. Sadece bugüne kadar yavaş yavaş adapte olmaya çalıştığımız şeyleri aciliyetle hayata geçirdiğimiz anda bu salgından çok daha güçlü bir şekilde çıkabiliriz.

Ne yeni teknolojilere odaklanmak yaratıcılığı dert edinmemenin ne de büyük yaratıcı fikirlerin peşinde koşmak dijital dönüşüme ayak uyduramamanın bahanesi. Sektör olarak beynimizin hem sağ hem de sol taraflarını aynı anda kullanmayı becerebilmeliyiz.

İşin özeti şu: Farklı yaşam tarzları ve devamlı işte olma hali birleştiğinde, çalışanların farklı şekillerde de olsa hem psikolojik hem de fiziksel açıdan zorlu bir dönemden geçtikleri gerçeği değişmiyor.

Pandeminin etkisiyle “yeni nesil” ideolojiler günlük hayatımızda ve tüketici davranışlarında gittikçe daha fazla vücut bulurken, bizlerden önce bu konulara yıllarca mesai harcamış filozofların teorilerine bakıp tüketici tutumları üzerine sağlıklı öngörülerde bulunabilmek büyük fırsat.

Toplumun boğuştuğu sorun ister salgın bir hastalık ister sapkın bir düşünce sistemi olsun, her iki durumda da markanız bu derde derman olmuyorsa içi boş mesajlarla durumdan vazife çıkarmanın size bir faydası yok.

Hepimiz içinde bulunduğumuz belirsizlik ortamında sağlıklı öngörülerde bulunmaya çalışıyoruz. Ancak bunu “Trend Toto” formatına çevirip tahminlerin adını “yeni normal” koyma kısmında ben yokum.

Her ne kadar “yeni normal” nasıl olacak bilemesek de “salgın öncesi dünyada bu çalışır mıydı?” sağlamasını mutlaka yapıyoruz. Yine de tüm bu belirsizlik içerisinde attığımız adımların doğru olup olmadığını gösterecek tek şey zaman.

Türkiye’de yaşadığım 37 yıl boyunca terör saldırısından depremine, darbe girişiminden toplumsal başkaldırısına türlü sosyal travma gördüm. Ortalama bir Batı ülkesi vatandaşının hayatında belki birkaç kez yaşadığı “sosyal travma” kavramı bizim göbek adımız.

Güçlü bir kültür yaratabilen ajanslar bir taşla iki kuşu birden vurabildiği gibi, bünyelerine yeni yetenekleri kazandırma konusunda da oldukça avantajlı bir duruma geliyor.

Kültürel çeşitliliği geliştirmek ve farklı bakış açılarını yaratıcı süreçlere dahil edebilmek için Spotify Spotlight gibi yaratıcı uygulamalarla konuyu belirli gün ve haftaların ötesine taşımak gerekiyor. Kim bilir, belki bu vesileyle Amerika’da Müslüm Gürses şarkıları kullanılan reklamları görmek de nasip olur.

Aslında Twitter ve Facebook’un ne yaptıkları ve içinde bulundukları durum sadece pazarlama dünyasının değil, tüm dünyanın yüzleştiği çok daha büyük bir soruna dikkat çekiyor.