2021, büyük protestoların yaşandığı, huzursuzluğun had safhada hissedildiği bir yıldı. Peki neden? Ortak bir sorunumuz var: Demokrasinin yıkımı.

Netflix, Don’t Look Up’ın tanıtımı için birkaç New Yorkluya gerçekçi bir kıyamet senaryosu yaşattı.

Brezilya için iklim ve su krizinin yeni sembolü: Jurumirim Adası.

Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP), Kuşlar ve Arılar adlı kitabıyla çocukları iklim krizi hakkında bilinçlendirmeyi hedefliyor.

WWF, buzullardaki kritik duruma yaratıcı bir stop-motion filmle dikkat çekiyor.

Türkiye’nin etle ilişkisini, bitki bazlı et alternatiflerine bakışını ve bu pazarın oyuncularından beklentilerini FikriMühim işbirliğinde irdeledik.

Menüsünün yarısını bitki bazlı ürünlerle değiştiren Wagamama’nın yeni reklam filmi yayında.

Google, iklim krizini inkâr eden içerikler üzerinden para kazanılmasına engel olacak.

Alarko Carrier, iklim konusundaki farkındalığın artırılması için harekete geçeceğini duyurdu.

Bugünlerde bazı kamusal figürler, “Müsilajdan yangına ve sele krizin sorumlusu sensin” diyerek toplumsal farkındalık yaratmaya çalışıyorlar. Etik olarak hatalı bulmanın ötesinde doğru da olmadığını düşünüyorum. Öncelikle payları bireyler bazında değil, organizasyonlar bazında dağıtmak gerekir.

MediaCat, iklim krizini konu alan kapağı ve özel dosyalarıyla raflarda yerini aldı.

Kâbus gibi iki ayı geride bıraktık. Özellikle Ağustos ayında yaşadıklarımız distopik pek çok romanı doldurabilirdi. Bu kadar çok şeyi üst üste yaşadıkça kanıksıyor, kısa sürede de unutuyoruz. Bu yüzden de yazmak, kayıt altına almak istedim ki en azından zaman zaman dönüp geriye baktığımızda hafızalarımızı tazeleyelim.