Dijital medya ekosistemi, takipçi sayısını artırmaya odaklanan agresif büyüme yönteminden uzaklaşıyor. Kim ne derse dersin, medyada gerçeklerin sonunda fark edildiği bir dönemdeyiz.
Ad Age’in “Media Guy” lakaplı yazarı Simon Dumenco, dijital medya ekosistemini ve medya kuruluşlarının yeni motivasyonlarını masaya yatırıyor.
Medya hakkındaki haberler arasında uzunca bir zamandır duyduğum en iyi haber, istisnai, alakasız bir yerde gerçekleşti.
En güncel olanıyla başlayayım: Business Insider’ın editörü ve CEO’su Henry Blodget, medya şirketi için öncelikli motivasyonun bundan böyle büyüme olmayacağını duyurdu.
“Şimdiden gelecek nesil yöneticilerden oluşan muazzam bir takipçi kitlesine sahibiz” dedi Blodget, geçtiğimiz çarşamba günü Digiday’den Brian Morrissey ile yaptığı podcast söyleşisinde: “Bu kitleyi, hiç kimsenin önemsemediği kitlesel tüketici pazarını hedefleyecek şekilde genişletmek istemiyoruz. Dolayısıyla Business Insider erişiminde olan grup dahilinde engagement çalışmalarını derinleştirmeye odaklanabilir.”
Bu, web’te doğmuş medya şirketleri arasında hırsları ve açgözlülüğüyle adı çıkmış bir markanın kurucusundan gelebilecek fazlasıyla dikkat çekici bir karar. Blodget’e, eskiden DoubleClick’te yönetici olarak çalışmış Kevin P. Ryan ve Dwight Merriman da katıldı. 2009’da Silicon Alley Insider’ın -ki aynı üçlü tarafından iki yıl önce kurulmuş teknoloji haberlerini raporlayan New York merkezli bir yayındı- genişlemesi biçimindeki lansmanından bu yana, Business Insider hızlı metabolizması, hedefe kilitlenmiş yoğun operasyonları ve gazeteciliğe yaklaşımı kliklerin çoğalmasına odaklanmak olan üslubuyla nam salmıştı. Bu yaklaşım da iş dünyasından haberleri, kitlesel tüketici pazarına çekici hale getirerek sunmayı hedeflemişti bugüne dek.
Business Insider’ın en düşük ortak paydası o kadar utanmazcaydı ki The New Yorker’dan Ken Auletta, 2013 yılında hazırladığı bir Blodget profilinde şöyle söylemişti: “Bloomberg ve Fleshbot’un gayrimeşru bir çocuğu olsaydı, bu çocuk Business Insider’a benzerdi.” Business Insider geçtiğimiz kasım ayında makalelerine yorum yapabilme özelliğine son vererek alçakgönüllü olmanın getirdiği baş ağrılarından kurtulduğunda, aynı zamanda da sitenin en göze batan utanç kaynaklarından birinden de kurtulmuş oldu: Business Insider okuyucularının yorum özelliğini sadece Business Insider yazarlarını suçlamak için kullandıkları gerçeği. Çünkü okuyucular BI yazarlarının genellikle yazdıkları konularda bilgisiz olduklarını, rapor ve analizlerdeki kusurları göremediklerini düşünüyorlardı.
Eklemekte fayda var; Blodget 90’lı yıllarda, CIBC Oppenheimer ve sonrasında Merrill Lynch için yorumlarına sıklıkla başvurulan bir analistti. Daha sonra da -gizlilik içinde “işe yaramaz & çöpten farksız” olarak yorumladığı teknoloji hisse senetlerini kamusal alanda öve öve bitiremediği için- Securities and Exchange Commission (Tahvil borsasını kontrol eden resmî kurum) tarafından menkul kıymetler sahteciliği yapmakla yargılanmıştı. Yargılama sonucunda 2 milyon dolar para cezası ödemeye mahkum edilmiş ve tahvil endüstrisinden hayat boyu uzaklaştırılmıştı.
Blodget ve Business Insider hakkındaki yorumlarıma bir süre ara vereyim ve “medya hakkındaki medya haberleri” arasından bir başka epik olanına geçeyim: Eylülün ilk günlerinde, New York Times’ın yönetici editörlerinden Dean Baquet ve Joseph Kahn haber bürosuna bir bildiri yollayarak yardımcı yönetici editör Janet Elder için yeni bir rol tahsis edildiğini belirttiler. Not şöyleydi: “Haber bürosunun en saygın liderlerinden Janet Elder’dan Times’ın çok daha tutkulu bir gazeteciliği destekleyecek bir hayır işi operasyonu inşa etmesini istedik.”
“Vizyonumuzu çok daha yüksek bir noktaya taşıyoruz. İşimiz ve haber büromuzun hacmi yeterince güçlü ancak buna rağmen, ek bir destekle, hâlâ yürüttüğümüz gazeteciliğin erişimini ve etkisini genişletebilecek fırsatlarımız var. Ayrıca inancımız tam; sadece Times için değil, gazeteciliğe yönelik çok daha geniş bir dünya için yeni yollar keşfedebilmek adına hayır kurumlarıyla ve üniversitelerle beraber çalışabiliriz.”
Bu inisiyatif birkaç aydır yürütme sürecindeydi ancak duyurusu tam da Times’ın global rakiplerinden birinin hayırseverlik çalışmalarını ifşa edeceğine yönelik haberlerden dört gün önce geldi. Bu rakip Guardian’dı. Times’ın kendisi 28 Ağustos’ta yazmıştı bunu: Londra menşeli Guardian gazetesi ABD’de, çıkar gözetmeyen theguardian.org’u kurarak “hayır kurumlarına ve kimi zaman kurumsal vakıflara kılavuzluk etmeye odaklanacak ve insan hakları ve iklim değişikliği konusundaki alanlarda araştırmalar yapabilmeleri için finansal destek verecekti.”
(Burada kafa karıştıran bir detay var tabii. Guardian’ın sahibi, “gazetenin finansal ve editoryal bağımsızlığını sonsuza dek güvence altına almak” için 1930’larda kurulan İngiliz hayır kurumu Scott Trust. Ancak gazete şimdiye dek birçok finansal kriz yaşadı ve geçtiğimiz yıl, agresif büyüme hedefleri koyduğu ABD operasyonunda çalışan personelinin üçte birinin işine son verdi.) Guardian çoktan Conrad N. Hilton Foundation ve eBay kurucusu Pierre Omidyar’ın Humanity United vakıflarından alacağı destekleri garanti altına aldı.
Dünyanın en büyük habercilik kurumlarının bu tarz gelişmeler içinde yer alması beni çok heyecanlandırıyor çünkü yıllar boyunca savunduğum şeye hem resmiyet kazandırıyorlar hem de sistematik bir yaklaşımla yeni bir veçhe getiriyorlar.
2006’da, yani kozmetik imparatorluğunun varisi milyarder Ronald Lauder o zamana kadarki en büyük rekorla 135 milyon dolar karşılığında bir Gustav Klimt tablosunu satın alıp, onun bir çeşit vergiden muaf evcil hayvan krallığı sayılan New York Neue Gallerie’nin merkezine koyduğu yıl, ben de bir köşe yazısı kaleme aldım (“Don’t Buy Newspapers. Donate Them to Charity” – “Gazete satın almayın; hayır kurumlarına bağışlayın”) ve gazeteciliğe de tıpkı sanat gibi hayır perspektifinden yaklaşmamız; bunu yapabileceğimiz kolay yollar bulmamız gerektiğini yazdım.
“Bu noktaya gelmiş olmamız kimilerine trajik gelebilir,” diye yazdım: “Ama zengin bir adamın çıkıp milyonlarca dolar harcayarak, bir Klimt tablosunun korunmasını, kalıcılığını temin etmesini ve herkesin yüzyıllar boyunca bu resmi tekrar ve tekrar görebilmesinin önünü açmasını da trajik olarak niteler miydiniz?”
Şimdi Business Insider’a geri dönelim. New York Times ve Guardian’In hayırseverlik girişimlerini desteklemeye başlamalarının Blodget’in yeni duyuruları ve Business Insider’ın revize edilmiş hedefleriyle ne ilgisi var? Her üç gelişme de 2017 itibarıyla yayıncılık ekonomisinin gerçekleriyle yüzleşen medya yöneticileri hakkında.
90’ların dot-com balonunun ve “gelecek nesil” dijital yayıncılığının üst düzey tacirlerinden biri olan Blodget gibi birinin büyümeyi gerçekleştirebilmek için takipçi havuzunu büyütmeye odaklanma döneminin sona erdiğini söylemesi ne anlama geliyor? Bu benim için, Vice ve BuzzFeed gibi büyüme-takıntılı web sitelerine ve benzerlerine astronomik değerler biçen bir dijital medya ekosistemi için bir uyarı sinyali anlamına geliyor. Bir zamanlar büyüdüğün şekilde büyümenin yöntemini bulamadığın zaman, büyümenin umurunda olmadığını söylüyorsun.
New York Times ve Guardian gibi yayınların temel olarak hayırseverlik vakaları haline geldiklerini duyurmalarına ne demeli? Evet, kabul ediyorum, bunda içler acısı bir taraf var.
Ancak konu medya ekonomisine geldiğinde, açıkçası ben her durumda, sanrılı bir şekilde büyümeyi hedefleyen histerik kaderciliktense, üzücü ve proaktif gerçekçiliği tercih ederim.
Kullanıcı adını ya da e-posta adresini gir. Sana bir e-posta göndereceğiz. Oradaki bağlantıya tıklayarak parolanı sıfırlayabilirsin.
Here you'll find all collections you've created before.
