MediaCat

Özenti medya patronları ne istiyor?

Ad Age’in “Media Guy”ı Simon Dumenco’dan medya dünyası ve onun zengin koleksiyonerlerinin sanat camiasını aratmayan vefasızlığına dair bir örnek.

Özenti medya patronları ne istiyor?

“Her zaman sanat ve medya dünyasının ne kadar fazla ortak yönü olduğuna şaşırırım. Çünkü medya dünyası ve onun zengin (medya varlıklarına sahip) koleksiyonerleri de sanat camiası gibi vefasızdır” diyor Simon Dumenco. Ad Age’in “Media Guy” lakaplı yazarı, bu varsayımını sektörden bir örnekle açıklıyor.

Özenti medya patronları ne istiyor?

Sahte haberleri boş verin, sahte matematiğe bakın!Çok sevdiğim eski arkadaşlarımdan biri, çarpıcı bir kariyeri olan bir sanatçı. Dünyanın her yerinde sergileri oluyor;çizimleri, tabloları ve multimedya çalışmaları Museum of Modern Art, Whitney Museum of American Art ve Royal Academy of Arts gibi noktalarda yer alıyor.

Şu aralar kendisi bir belirsizlik içinde. Sanat dünyası ve onun refah içindeki koleksiyonerleri nam saldıkları gibi vefasızlar. Yer aldığı son sergide, satış kaynaklı ödemenin aşırı gecikmesi (bir yıldan uzun süre boyunca, on binlerce dolar borç yaparak) lanet parasını alması için yasal yollara başvurmasına neden oldu.

Neredeyse her ay kendisiyle öğle yemeğinde buluşur ve notlarımızı karşılaştırırız ve ben her zaman sanat ve medya dünyasının ne kadar fazla ortak yönü olduğuna şaşırırım. Yeni başlayanlar için bir bilgi; medya dünyası ve onun zengin (medya varlıklarına sahip) koleksiyonerleri de aynı şekilde vefasızdır.

Esaslı oyuncu olmak

Tipik bir örnek: 2015’te Village Voice’u satın alan Peter Barber, geçtiğimiz yıl basılı tarafı, İşçi Bayramı’ndan önceki cuma günü de yayını tamamen kapattı, VillageVoice.com’u yürüten ekibi de işten çıkarttı.

Peter, Barbey boyundan (Lee, North Face, Timberland ve Wrangler’le ünlü VF Corporation’a sahip olan aile, Forbes’un 2015’te yayınladığı Amerika’nın En Zengin Aileleri listesinde 48’inci sıradaydı) biri. Peter’ın Voice’u satın alışının ardındaki neden, bazı koleksiyonerlerin yeni tablolar alma motivasyonuyla aynı: ayrıcalık ve giriş izni. Bu ise esaslı bir oyuncu olma isteğiyle ilgili.

Aynı motivasyon, Jared Kushner’ın 2007’de The New York Observer’ı satın almasında da var. Tabii kendisi aynı zamanda,gözden düşmüş Kushner isminin namından da (Jared’in emlak devi babası Charles Kushner 2000’lerin başında, kampanya finansmanının yasadışı kullanma, vergi kaçırma ve dava tanığını tehdit etmek suçlarıyla 14 ayını federal hapishanede geçirmişti) kurtulmak istiyordu. (Jared’in o günlerde hayatındaki baba figürü Donald isimli biriydi.)

[…]

Kushner 2016’da yayının basılı versiyonuna son verdi, internet sitesini satışa çıkardı. O günlerde Observer’ın prestiji ve etkisi de, kendi yönetimi altında keskin bir düşüş içindeydi. (Bkz: Facebook’un kurucu ortaklarından Chris Hughes’ın 2012’de satın aldığı New Republic’in dört yıldan sonra yere çakılma devrine girip satılması.)

Time’ın akıbeti farklı olur mu?

Neyse ki umut fakirin ekmeği. Özellikle de umut etmeye aç medya ekonomisi için. Salesforce.com’un kurucu ortağı Marc Benioff ve eşi Lynne, kısa zaman önce Time’ı Meredith Group’tan 190 milyon dolar nakit karşılığında satın aldıklarını duyurdular. İkili, bağımsız gazeteciliğe ciddi bir ilgi ve saygı duyuyor gibi görünüyor. Belki de diğer sanat meraklısı medya patronları gibi olmazlar.

Olayın ardından Marc Benioff, New York Times’tan David Streitfeld’e kısa bir röportaj verdi ve Benioff bunu SMS üzerinden yapmak konusunda ısrarcı oldu: “İnanması zor ama ben hâlâ SMS ekolündenim.”

Bu arada sanat – medya dünyası ortaklıkları fikrine takıntım devam ederken ve Benioff haberi ortalığı sallarken, Andy Warhol tarafından kurulan aylık sanat dergisi Interview’un eylül sayısı raflarda yerini almıştı. Evet, mayıs ayında Peter Brant’in kapatmaya karar verdiği, ekibin parasını alamadan (derginin editoryal direktörü Fabien Baron, içeride yarım milyon doları olduğunu söylemişti) işten çıkarıldğı Interview. (Haziran ayında Times, Baron’un para denkleştirmeye çalıştığını ve Kentucky’de 2 milyon dolara at satın aldığını yazmıştı!) Ancak öyle görünüyor ki son darbeyi alan Interview, borçlarını kapatmanın bir yolunu buldu. Markayı ve arşivi de içeren tüm Interview varlıklarının acele satışı, derginin -aynı zamanda Peter Brant’in kızı olan- eski başkanı Kelly Brant’ın yöneticileri arasında olduğu Crystal Ball Media tarafından yok pahasına alınmasıyla sonuçlandı. The Business of Fashion’a yaptığı açıklamaya göre Kelly’nin babası, henüz bir “pozisyon almamış” ve “dergiyle ilgili yapabileceği bir şey yok”muş. Yapılan açıklama şöyle: “Interview’un yaklaşık 30 yılı aşkın sahipliğinde, Peter Brant borçlarını ödememeyle ünlendi.” Bu yüzden Interview’un eski alacaklıları yeni Interview’un da hayrını göremeyecek.

Garip bir şekilde Peter Brant, Manhattan’daki dairemden yarım blok ve Village Voice merkez binasından iki blok uzaklıkta, eski bir elektrik şirketi binasında, Greenwich – Connecticut merkezli Brant Foundation Art Study Center’ın yeni bir şubesini açıyor. Bu binayı 2014 Ağustos’unda 27 milyon dolar karşılığında satın almıştı. Yıllar süren yenilenmenin ardından, 2019’un başında kapılarını açmaya hazırlanıyor. Merak ediyorum, acaba yeni ve mucizevi bir şekilde borçlarından arınmış Interview bunu fark edecek mi?

Bu arada buradaki sergi gezileri elbette sadece randevuya tabi olacak.

Parolanı mı unuttun?

Kullanıcı adını ya da e-posta adresini gir. Sana bir e-posta göndereceğiz. Oradaki bağlantıya tıklayarak parolanı sıfırlayabilirsin.

Your password reset link appears to be invalid or expired.

Giriş

Gizlilik Politikası

Add to Collection

No Collections

Here you'll find all collections you've created before.